برای سوخت شدن بخشی از حساب های دریافتنی، استانداردهای ایران روش ذخیره گیری را تأیید می کند که علت آن رعایت اصل تطابق هزینه ها و درآمدها می باشد.
پذیرش ذخیره مطالبات مشکوک الوصول مشروط به رعایت موارد مندرج در بند (11) ماده (148) قانون مالیات های مستقیم می باشد. بر اساس مفاد آئین نامه اجرایی موضوع بند (11) ماده (148) اصلاحی قانون مالیات های مستقیم مصوب 27/11/1380، هزینه مطالبات مشکوک الوصول و منظور نمودن ذخیره آن در صورت رعایت شرایط زیر در حساب مالیاتی قابل قبول خواهد بود:
1. هزینه منظور شده برای مطالبات مشکوک الوصول باید منحصراً در ارتباط با فعالیت مؤسسه باشد.
2. میزان ذخیره مطالبات مشکوک الوصول برای هر یک از بدهکاران که احتمال لاوصول بودن طلب آن می رود، به صورت جداگانه مشخص و تعیین شده باشد.
3. اسناد و مدارک مربوط به احتمال لاوصول ماندن طلب مؤسسه که برای آن ذخیره منظور شده است، از کفایت لازم برخوردار باشد.
4. هزینه مطالباتی که مربوط به طلب از کارمندان، مدیران، سهامداران یا شرکاء و شرکت های تابعه می باشد، قابل قبول نخواهد بود.
5. چنانچه مطالبات مؤسسه از پوشش بیمه ای برخوردار باشد، در صورت لاوصول بودن آن، مازاد میزان پوشش بیمه ای، قابل قبول برای ایجاد ذخیره خواهد بود.
6. ذخیره ایجاد شده برای مطالبات مشکوک الوصول بایستی تا زمانی که طلب وصول می گردد یا لاوصول بودن آن محقق می شود، در دفاتر مؤسسه به حساب مخصوصی منظور شود.
7. مطالبات لاوصول به شرط اثبات آن به موجب اسناد و مدارک مثبته، تا میزان ذخیره مطالبات مشکوک الوصول از محل مزبور تأمین و در صورت مازاد بر میزان ذخیره، در هزینه سال مورد رسیدگی که لاوصول شدن آن محقق شود، قابل احتساب خواهد بود.
logo_mobilemenu